Şiir olsaydım keşke,
Her mısramda derinden vursaydım okuyanı,
Sade bir şiir olsaydım,
Şairin gönlünü kağıda boşaltsaydım...
Sevda olsaydım keşke,
Ansızın çıkıp konsaydım,
Zavallı bir insanın kalbine..
Uykusuz gecelere sebep olsaydım..
Gece olsaydım keşke,
Güneşe inat, ay ile sevişseydim,
Sevdayı , sevdalanan kalpleri delirtseydim,
Alkolü arkadaş belleseydim.
Alkol olsaydım keşke,
İçtin mi dertleri kederleri ortaya dökseydim,
Bazen de unuttursaydım tüm boktan şeyleri,
Müzikle beraber , doyasıya içilseydim...
Şarkı olsaydım keşke,
Notalarımı bıçak gibi saplasaydım
Bir deli şairin bir o kadar da deli şiirini,
Melodiyle birleştirip
Aşkları harmanlasaydım...
Ama ben yağmur oldum...
Fırtınayla ortaya çıkıp, rüzgarla savruldum...
Bir gözyaşıyla karışıp,
Aşkı için dolan gözlerden, dudaklara süzüldüm...
Sonra deniz oldum,
Dalgalarımla taşlara kayalara sevdayı vurdum...
Okyanuslara karıştım,
Nice sevdaları , nice kıtalara taşıdım...
Ben bir yara oldum,
Şairin gönlündeki sızlayan yara..