Gece 2:30 da kaybettim yüreğimi...
Haince bir saldırıydı bu.
Ayışığı planlamıştı ,
Yıldızlar şahidimdi..
Önce bembeyaz bir martı kondu
Sahildeki kocaman kayaların üstüne,
Ardından acıklı bir türkü
Radyodan duyuldu...
İlk kurşunu,
Orda yedi zavallı yüreğim.
Dedim ya, her şeyi ay ışığı planlamıştı...
Bir vapur belirdi uzakta,
Kayaların üstündeki martı gibi
Bembeyaz vapur , bembeyaz ışıkta,
Aşk gibi parıldıyordu.
Yüreğime ikinci darbeyi vurdu.
Dayanmakta güçlük çekiyordu artık,
Ta ki bulutların da
Bu planın içinde olduğunu öğrenene kadar...
Sıcacık gecede önce bir şimşek çaktı,
Ardından sicim gibi yaz yağmuru başladı.
Gözyaşlarımın ıslatamadığı yüreğimi ,
Yağmur ıslattı.
Ayışığı planlamıştı bu haince saldırıyı...
Hazırlıksız yakalanmıştı yürek.
Ey deli çocuk,
Sevdayı anlaman için,
Şair mi olman gerek?

Haykırırcasına yazmak geliyor içimden...
Kalbimin dellendiği şu anlarda
Yazamamak , sevdamı
Yirmi dokuz tane latin harfine dökememek,
İçimi burkuyor.

Yazamıyorum...
Ey beyaz sayfa!
Oysa ki ne umutla çıkmıştın karşıma ,
Ey kurşun kalem!
Kendini bana teslim etmiştin...
Bu deli çocuğun bir o kadar da deli yüreğine,
Tercüman olmak için..
Nice kelimelerden , nice anlamlar oluşturmak için,
Okunduğu anda kalplere bıçak gibi saplanan ,
Bir şiir yazmak için...

Olmadı be kağıdım kalemim,
Yapamadık bu sefer...